لالایی برای تخمکی که هرگز بچه نشد

چه کسی باورش می شد ما بنشینیم توی همچون کافه ای،اخم هایمان را بکشیم توی هم و با هم درباره احساساتمان در زمان عادت ماهانه مان حرف بزنیم؟

_ من اینجور وقت ها افسردگی می گیرم.می شینم برای اون تخمکی که از بین رفته گریه می کنم.

+ میدونی؟من احساس می کنم واقعا یکی از بچه هام رو از دست دادم.آخه این تخمکه میتونست یه بچه باشه.

_....

+...

فشار روحی عادت ماهانه درست مثل یک افسردگی است. ما برای سلول هایی که میتوانستند یک انسان باشند عزادار بودیم؛ حالا هر چقدر این مسئله مضحک به نظر بیاید.دوست پسر او بهش می گفت که ناراحتی اش بی مورد است چون او نمی تواند تمام تخمک هایش را تبدیل به انسان بکند و من داشتم به این فکر می کردم که چند زن در دنیا آرزوی داشتن یک تخمک قابل باروری را دارند.خیلی جدی برگشتم گفتم: ببین اگه قرار نباشه هیچوقت مامان بشم میرم تخمک هام رو میفروشم!

پ.ن:پریود یا عادت ماهانه یک اتفاق طبیعی ست.مثل سرماخوردگی. تا به حال کسی را به خاطر سرماخوردگی اش مسخره کرده ایم؟طردش کرده ایم؟فحشی به اسم "سرماخورده" وجود دارد؟می دانید اگر دختری تا پایان سن بلوغش این اتفاق را تجربه نکند نمی تواند مادر شود؟می دانید پس از سن باروری زنان که همراه است با متوقف شدن عادت ماهانه شان چه بیماری های روحی و جسمی برایشان رخ  می دهد؟اگر نمی دانید بروید و درباره اش مطالعه کنید.بعد می فهمید که چه موهبت بزرگی است این عادت ماهانه.اگر زن باشید بابت هر بار تجربه کردنش به خودتان افتخار می کنید و اگر مرد باشید سعی می کنید زنان اطرافتان در زمان پریود شدنشان شرایط بهتری داشته باشند.

+بچه جان.نمی دانم تو کدام یک از این تخمک های داخل بدن من هستی.نمی دانم اصلا قرار است که فرصت بچه شدن را داشته باشی یا نه.اما بدان ای بچه نداشته ام:دوستت دارم!